Δάκρυα στο διάστημα
Μια Αμερικανική διαστημική αποστολή, τίθεται σε κατάσταση εκτατού ανάγκης όταν τα θραύσματα ενός πρόσφατα κατεστραμμένου Ρωσικού δορυφόρου, οδεύουν με καταστροφική ταχύτητα προς τους αστροναύτες.
Με δυο μόνο ηθοποιούς, 80 εκατομμύρια δολάρια και απίστευτη δουλειά πίσω από την κάμερα, το Gravity ήδη αποκαλείται από πολλούς η ταινία της χρονιάς, και καθόλου άδικα. Το σύντομο, απλό και περιεκτικό στοιχείο της ιστορίας, αφήνει την καταστροφική φύση του διαστήματος να επιδράσει στην ψυχολογία του θεατή, σε μια άκρως κλειστοφοβική ατμόσφαιρα, που διατηρεί την ένταση μέχρι σχεδόν και τους τίτλους τέλους.
Κατά τη διάρκεια εργασιών σε δορυφόρο της NASA, η Δόκτωρ Ryan Stone (Sandra Bullock) και ο μηχανικός Shariff (Phaldut Sharma) εκτελούν εργασίες ρουτίνας υπό την καθοδήγηση του αρχηγού της αποστολής Matt Kowalski (George Clooney). Σύντομα θα λάβουν σήμα επιφυλακής από τη φωνή του επιτελάρχη στο Χιούστον (Ed Harris), λαμβάνοντας πληροφορίες για την καταστροφή ενός Ρωσικού δορυφόρου, θραύσματά του οποίου ενδεχομένως να διασταυρωθούν με την δική τους πορεία. Όταν ο κίνδυνος επιβεβαιώνεται, το επιτελείο τίθεται σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης, προσπαθώντας να επιστρέψει στον διαστημικό σταθμό. Η συνέχεια της προσπάθειάς τους αυτής, θα σημαδευτεί με απίστευτες δυσκολίες, καθώς θα έρθουν αντιμέτωποι με τις εχθρικές συνθήκες τους αφιλόξενου διαστήματος.
Σεναριακά η περιγραφή του έργου ίσως να αρκεί και σε μικρότερο κείμενο. Αυτό όμως που με δυσκολία μπορεί να αποδοθεί είναι ο φυσικός φόβος που προκαλούν οι συνθήκες στις οποίες έρχονται αντιμέτωποι οι δύο ήρωες της ιστορίας. Και γνωρίζοντας αυτό, ο σκηνοθέτης Alfonso Cuarón εκμεταλλεύεται επάξια το τεράστιο budget που του έχει ανατεθεί, αποδίδοντας σκηνοθετικά άρτια την αγωνία των όσων συμβαίνουν. Ίσως να μην υπάρχει μεγαλύτερη επίτευξη τρόμου, ούτε καν από έργο που να ανήκει στο είδος αυτό, από την σκηνή στην οποία η Ryan δείχνει να χάνεται σιγά σιγά στο ατελείωτο σκοτάδι, λίγο αφού ξεκινήσει η καταστροφή. Ή η συνέχεια των ατυχιών που την περιμένουν, από την απώλεια οξυγόνου, μέχρι και την υπαρξιακή της μοναξιά στην κυριολεκτική μέση του πουθενά.
Όλα τα εφέ της ταινίας καταφέρνουν να εξυπηρετήσουν πρώτα την ιστορία και μετά το θέαμα, χωρίς, παρά την πληθώρα τους, να καταφεύγουν στην υπερβολή, ενώ ο συνδυασμός τους με τα πλάνα του Cuarón είναι αναμφίβολα ο τρίτος πρωταγωνιστής.
Bullock και Clooney σε εξαιρετική εμφάνιση, με μεγαλύτερη έμφαση στην πρώτη, όπου πέρα από το άγχος και την αγωνία που ερμηνευτικά βιώνει, καταφέρνει και να συγκινήσει σε σκηνές συναισθηματισμού, σε έναν ρόλο που δεν θα απουσιάσει από τα βραβεία στο τέλος της σεζόν.
Απίστευτα ατμοσφαιρικό, αυθεντικά τρομακτικό, κινηματογραφικά εντυπωσιακό, το Gravity, είναι ένα έργο για σινεμά. Κι επειδή το αντίκτυπό του, δεν θα σας το κάνει εύκολο να δείτε πολλές φορές, μην αφήσετε τις προβολές της εντυπωσιακότερης ίσως ταινίας της φετινή χρονιάς, να σας προσπεράσουν. Πάρτε μια ανάσα όταν το έργο ξεκινήσει και αφήστε τη 90 λεπτά αργότερα.
Υ.Γ.: Αφιλόξενο περιβάλλον και για τα θρησκευτικά σύμβολα, ενός ορθόδοξου αγίου, και ενός αγαλματιδίου του Βούδα, που κάνουν την εμφάνισή τους σε ένα Ρωσικό και ένα Κινεζικό σταθμό αντίστοιχα. Η αναφαίρετη εμμονή του σκηνοθέτη στη λεπτομέρια, ή κάποια ανεπαίσθητη αντίθεση θρησκείας – επιστήμης;
Pingback: BAFTAS 2014 | What I Saw()